Zo krijg je ook buiten de paardenwei rust in je hoofd

Regelmatig deel ik tips om “rust in je hoofd” te krijgen. Blijkbaar zijn er veel mensen met een druk hoofd, want ik krijg er altijd veel reacties op. Mijn tips hebben, gezien de aard van mijn werk, vaak met paarden te maken.

Je hebt natuurlijk niet altijd paarden voorhanden op het moment dat je rust in je hoofd nodig hebt. Iemand schreef mij zelfs: „Als ik bij de paarden ben, komt die rust vanzelf. Het is juist buiten de paardenwei, in het „echte” leven dat ik wat meer rust zou kunnen gebruiken.”

Ik heb eens rondgevraagd bij mijn paardenvrienden en voor velen is dit heel herkenbaar.

Bij de paarden komt de rust „vanzelf”. Maar niemand weet hoe je deze rust ook kan ervaren als je een deadline moet halen op je werk, als je met de auto in de file staat of als je dochters ruzie met elkaar hebben.

Daarom geef ik je vandaag 3 nieuwe tips. Tips die je buiten de paardenwei kan toepassen.

Laten we eerst eens kijken hoe het komt dat je bij de paarden zo’n rust ervaart. Veel mensen denken dat dit komt doordat je afgeleid wordt. Maar poepscheppen is voor je hersenen echt niet zo’n moeilijke taak dat ze daarnaast niet in staat zijn om nog 1000 pieker-gedachtes te produceren. Sterker nog, waarschijnlijk doen je hersenen dat wél, maar heb je er op dat moment geen last van.

Je geeft die vervelende gedachtes geen aandacht en daardoor merk je niet dat ze er zijn. Net als het geluid van verkeer, dat in Nederland bijna overal te horen is, maar waarvan je in de paardenwei opeens „niets” meer hoort.

Het is dus niet het poepscheppen of het borstelen van je paard dat zo rustgevend is, het is iets anders wat je hersenen op dat moment bezig houdt. Je hersenen zijn bezig met je zintuigen. Als je bij de paarden bent, gebruik je al je zintuigen. Geef maar toe, tijdens het poepscheppen geniet je van de geur van de mest! Als je je paard borstelt voel je niet alleen de vacht van het paard, je kijkt ook naar de reactie van je paard, je ruikt de geur van je paard, het valt je op als je paard ergens een raar plekje heeft of warm aanvoelt. Je bent continu met al je zintuigen bezig. Hierdoor ben je zoals we dat zo mooi noemen „in het hier en nu”.

Hoe kan je dit nu ook bereiken buiten de paardenwei? Met deze 3 tips krijg je buiten de paardenwei net zo’n rustig paardengevoel.

1. Gebruik je ogen alsof je bij de paarden bent. Hebben je kinderen ruzie met elkaar? Zit je in een saaie vergadering? Bekijk de mensen om je heen eens net zo goed als je naar de paarden kijkt. Observeer hun lichaamstaal met nieuwsgierigheid. Gebruik je zintuigen zodat je hoofd rustig wordt.

2. Zoek contact met de natuur. Ga naar buiten, snuif de frisse lucht op, voel de wind/regen/zon op je gezicht en kijk naar de wolken in de lucht. Ook als je midden in de stad bent kan je dit doen, je kijkt gewoon recht omhoog naar de hemel, de wolken, de zon of (waarschijnlijk) de regen. Je haalt een paar keer diep adem en laat de rust over je heenkomen. Net als wolken komen en gaan je zorgen vanzelf, je hoeft er niets voor te doen en kan net zo rustig aanwezig blijven als de hemel.

3. Beeld je in dat je in de paardenwei zit. Probeer de paarden voor je te zien. Luister of je het geluid van het grazen kan horen. Beeld je in dat je de geuren ruikt van het gras en de paarden. Gebruik al je zintuigen om er een zo echt mogelijke ervaring van te maken. Je zal zien dat je dan ook het echte, rustige paardengevoel ervaart.

Kortom, ook buiten de paardenwei kan je rust ervaren. Met deze drie tips kan je overal waar je bent het rustige paardengevoel oproepen en daardoor met minder stress door het leven gaan.

© 2015-2020, Wendela den Tonkelaar

Tijdens een bijscholing vertelde paardencoach Emma* mij over een sessie waarin haar Tinker, Finn, vrijwel de hele tijd stil bleef staan in het midden van de paddock. De sessie liep totaal niet goed en Emma hield er een slecht gevoel aan over. Ze wil meer tools krijgen om met dit soort situaties om te gaan; dat is de reden dat ze deze bijscholing volgt. Emma is een 38-jarige, sportieve vrouw uit Brabant. Naast haar parttime baan als HR-adviseur werkt ze twee dagen per week met haar twee Tinkers aan huis. Emma heeft een sterke passie voor het helpen van mensen met haar paarden, maar ze worstelt elke sessie met een knagende angst: wat als haar paarden niets laten zien? Dit gevoel van onzekerheid hangt als een schaduw over haar sessies, waardoor ze zich minder zelfverzekerd voelt als coach. Ze wil haar cliënten helpen, maar deze angst belemmert haar tijdens de sessies.

Emma zit momenteel in een vicieuze cirkel. Ze verbergt haar angst door een masker van zelfverzekerdheid op te zetten, maar diep van binnen voelt ze de spanning steeds meer opbouwen. Ze probeert dit op te lossen door elke sessie uitgebreid voor te bereiden, maar dit maakt haar eigenlijk alleen maar zenuwachtiger. Elke keer als een sessie niet verloopt zoals gepland, twijfelt ze nog meer aan zichzelf. Ze overweegt nu een warmbloed paard aan te schaffen in de hoop dat die meer signalen laat zien en het coachen makkelijker maakt. Haar man vindt dit echter geen goed idee en wijst erop dat ze al twee paarden hebben die aandacht nodig hebben. In haar hoofd blijft de gedachte malen dat ze niet goed genoeg is als paardencoach, en dit begint steeds meer invloed te krijgen op haar werk en haar plezier in de coaching.

In de bijscholing leert Emma mindfulness-technieken toe te passen. Ze ervaart meer rust en aanwezigheid tijdens haar sessies, wat haar zenuwen aanzienlijk vermindert. Het accepteren van haar onzekerheid heeft haar geholpen deze angst niet langer te zien als een vijand, maar als een natuurlijk onderdeel van het proces. Daarnaast leerde Emma om de subtiele signalen van paarden beter te observeren. Ze ontdekt dat haar Tinkers, ook als ze weinig bewegen, wel veel laten zien. Het idee van het aanschaffen van een nieuw paard verdwijnt naar de achtergrond.

Na de bijscholing gaf Emma een sessie met Finn aan een nieuwe cliënt. Dit keer stond Finn in een hoek van de paddock en leek opnieuw niet te bewegen. Maar nu zag Emma de subtiele signalen die Finn gaf: een lichte oorbeweging, een opgetrokken neus, versnelde ademhaling. Gewapend met haar nieuwe kennis en technieken wist ze precies welke werkvormen ze kon inzetten met een minder actief paard. Ze begeleidde haar cliënt om meer in contact te komen met haar eigen gevoelens. Op het moment dat de cliënt aangaf dat ze zich meer ontspannen voelde, liep Finn naar de cliënt toe en bleef rustig naast haar staan. De cliënt voelde zich gesteund door het paard en Emma voelde het plezier in haar werk weer terugkomen.

*vanwege de privacy heet Emma in werkelijkheid anders.

©Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2024