Hoe Lotte weer met plezier naar school gaat
Lotte is 11 jaar. Ze voelt zich anders dan andere kinderen. Dat is lastig voor haar. Ze wil zo graag zijn zoals de anderen. Ze wil erbij horen. En als dat niet lukt, dan wil ze niet meer naar school.

Als ik haar voor het eerst zie dan zie ik geen kind dat ‘anders’ is dan andere kinderen. Ik zie gewoon een vrolijk meisje dat meteen op de trampoline gaat springen, dan de paarden ontdekt en vraagt of ze ze mag gaan aaien. Ik ga met haar mee en ondertussen kletst ze gezellig over de honden die ze thuis hebben.
Even later vertellen haar ouders waarom ze met Lotte bij mij zijn gekomen.
Ze is stil, teruggetrokken, heeft weinig vriendjes, geen zin meer om leuke dingen te doen. Ze gaat elke dag met tegenzin naar school. Ze maken zich zorgen. Ze zijn bang dat ze straks helemaal niet meer naar school wil.
Zo herkennen ze hun dochter niet.
Ondertussen zie ik dat Lotte zich omgedraaid heeft aan tafel, ze wil niet horen wat haar ouders vertellen. Ze kijkt ineens heel sip.
Lotte is nu een paar keer bij mij geweest. Bij de paarden zie ik gelukkig steeds de echte Lotte.
Langzaamaan vertelt ze steeds meer over school en over hoe ze zich voelt. Ze herkent zichzelf in de paarden. Ze zijn super gevoelig en pikken het meteen op als je niet zegt wat je echt voelt. Dat heeft Lotte ook.
Ze kan er niet tegen als mensen niet zeggen wat ze echt voelen. Ze kan niet tegen ruzie in de klas of als de juf de hele klas terecht wijst terwijl er maar een paar kinderen rumoerig waren.
Het is druk in de klas, ze zitten met dertig kinderen in een klein lokaal. Ze wordt moe van alle geluiden, alle signalen van de kinderen, de drukte, het binnen zitten. In de pauze is ze blij dat ze even buiten is en gaat ze in een hoekje van het schoolplein staan om rust te krijgen.
Lotte werkt bij de paarden en thuis aan opdrachten die haar leren om te gaan met haar gevoelens.
Ze leert oefeningen waarmee ze alle prikkels van school kan verwerken en tot rust kan komen.
Ze ontdekt hoe ze de stroom aan gedachtes in haar hoofd tot rust kan brengen. Ze kan zich in de klas beter afsluiten waardoor ze in de pauze meer energie heeft om te spelen.
Ze gaat in gesprek met haar ouders en haar juf zodat ze haar kunnen helpen om school weer leuk te maken.
Het belangrijkst: leert dat haar gevoeligheid juist een kracht is, net zo krachtig als paardenkracht.
©Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2023
Herkenbaar? Laat hieronder je reactie achter!