Keuzes maken
Veel cliënten komen bij mij omdat ze worstelen met een keuze die ze moeten maken in hun leven. Ze maken lijstjes met voor- en nadelen, vragen anderen om advies, maar ze komen er niet uit. Ik vraag me soms af of paarden wel eens wakker liggen van een beslissing die ze moeten nemen. Ik denk het niet. Een paard beweegt mee met het ritme van de natuur. Ze leven in het hier en nu, zonder zich zorgen te maken of ze later ergens spijt van krijgen. Dat laatste is juist wat voor mensen een beslissing zo moeilijk kan maken. Neem bijvoorbeeld de single vrouw van net veertig die bij mij kwam omdat ze niet wist wat ze moest doen met haar kinderwens. Ze had de hoop op een relatie opgegeven, maar haar kinderwens bleef. Ze kon geen keuze maken of ze als alleenstaande een traject in wilde gaan om zwanger te worden of niet. Door die keuze uit te blijven stellen begon de tijd nu te dringen.
Uit onderzoek blijkt dat lijstjes met voor- en nadelen alleen werken bij eenvoudige dilemma’s die op een rationele manier op te lossen zijn. Zodra het probleem complexer is en emotie een belangrijke rol speelt, werkt deze methode niet meer. Onderzoekers kwamen zelfs tot de conclusie dat mensen tevredener waren over hun beslissing als ze er niet over nagedacht hadden maar er (letterlijk) een nachtje over geslapen hadden. Onbewust weet je blijkbaar al wat de juiste beslissing is. Maar hoe breng je dat onderbewuste naar boven?
Mijn cliënt gaf aan dat ze verschillende opties voor zich zag als volgende stap. Ik liet haar alles in steekwoorden op krijtbordjes zetten. Daarna legde ze alle bordjes in de paddock, waar een van de coachpaarden stond. Ik vroeg haar om de beurt naar een van de bordjes te lopen, te lezen wat erop stond en die tekst goed tot haar door te laten dringen. Het paard volgde de vrouw nieuwsgierig op een afstandje. Bij één bordje ging hij ineens vlak naast de vrouw staan en bleef daar doodstil staan. Na een tijdje begon ze te huilen. Toen ze klaar was kwam ze naar mij toe en zei dat ze wist wat de juiste keuze was. Ik kon het bordje vanaf mijn plek niet lezen, maar dat hoefde ook niet. Het was haar gevoel en haar keuze.
Ik geloof niet dat het paard op dat moment wist met welk dilemma de vrouw worstelde. Ik denk ook niet dat hij kon lezen wat er op de bordjes stond. Maar paarden zien wel elke kleine verandering in mimiek en lichaamstaal. Het is heel waarschijnlijk dat elk woord wat op de bordjes geschreven stond een ander gevoel opriep bij de vrouw. Dat gevoel is te zien in je lichaamstaal, ook als je je daar zelf niet bewust van bent. Het paard reageerde daarop en kwam naast de vrouw staan, wat bij haar ook weer iets opriep en waarschijnlijk het antwoord naar boven haalde wat al die tijd al in haar zat. Ik heb nooit geweten wat de keuze was die ze gemaakt heeft. Maar een week later kreeg ik een berichtje dat ze in jaren niet zo goed geslapen had. Ze voelde rust omdat ze een beslissing had genomen en het gevoel had gekregen dat het paard haar daarin steunde.
PS Enkele details zijn veranderd vanwege de privacy van de cliënt.
©Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2024
