Ik heb geen tijd voor een coachingsessie
Hij had eigenlijk helemaal geen tijd voor deze coachingsessie. Hij had de hele dag meetings en moest tussendoor ook nog een hele berg sollicitaties beoordelen. Of we de sessie niet konden verzetten had hij mij de dag tevoren gevraagd. Ik antwoordde dat mij dit nou juist een uitstekende dag leek voor een coachingsessie, een betere dag kon ik niet bedenken. De reden dat Willem dit traject bij mij volgde, was juist dat hij zo veel last had van de stress op zijn werk. Zo’n stressvolle dag vol meetings leek mij dus de perfecte gelegenheid om de ontspanningstechnieken waar we al langer mee bezig waren, in de praktijk te brengen.
Zo stonden we die dag al om half 8 ’s ochtends in de paardenbak. Om 9 uur was de eerste meeting. Precies genoeg tijd om eerst nog een sessie met coachpaard Amigo te doen. Alleen was er één klein probleempje… Amigo rende als een dolle door de bak. Hij draafde langs het hek heen en weer, gaf een flinke bok en trok dan weer een sprintje naar de andere kant van de bak. Willem en ik stonden bij het hek te kijken. Willems gezicht trok wit weg. „Ik ga echt niet bij Amigo de bak in vandaag. Ik ben niet levensmoe!” Ik merkte op dat Amigo inderdaad wel erg druk was vandaag en vroeg aan Willem hoe hij dacht dat het paard zich voelde. „Volgens mij is hij enorm gestresst. Hij lijkt wel een beetje op mij, haha! Zoals hij nu rondrent! Dat doe ik op mijn werk ook de hele dag.”
Amigo liet precies zien hoe Willem die ochtend bij de stal aan was gekomen. Vol adrenaline voor de dag die komen zou. In zijn hoofd was hij al bezig met de stapels werk op zijn bureau en in zijn lijf voelde hij de stress al. En dat alles speelde zich af nog voordat hij überhaupt op kantoor was. Bovendien, zo vertelde Willem, hield het niet op als hij ’s avonds thuis kwam. Regelmatig kon hij niet slapen door de adrenaline die in zijn lijf bleef zitten. Soms lag hij ’s nachts uren wakker zonder aanwijsbare reden. Hij maakte zich zorgen want toen hij met dit probleem naar de dokter was gegaan bleek zijn bloeddruk ook nog eens veel te hoog te zijn. Stress had de dokter gezegd. Ontspannen was het advies.
Inmiddels was het al weer een aantal maanden geleden dat Willem bij mij kwam met dit verhaal. Afgelopen tijd hadden we samen met de paarden veel gewerkt aan het zorgen voor meer ontspanning in Willems leven, zijn werk en zijn lijf. Ook vandaag begonnen we weer met een ontspanningsoefening. Het effect op Willem was direct zichtbaar in de spiegel die Amigo hem voorhield. Amigo stopte met rennen, brieste een paar keer flink en kwam toen rustig bij het hek staan. De blik in zijn ogen was weer rustig, zijn hoofd laag en zijn hals ontspannen.
Willem stapte de bak in en maakte contact met Amigo. Amigo liep los met hem mee door de bak. Af en toe stond Willem even stil, dan richtte hij zijn aandacht naar binnen toe en maakte contact met zijn gevoel. Dan haalde hij een keer diep adem en liep weer verder. Zo liepen ze samen in volledige vrijheid en ontspanning rond.
Op half 9 stapte Willem in de auto. Op weg naar zijn dag vol meetings. Maar de belangrijkste meeting had hij er al opzitten. Een uurtje met een coachpaard had hem genoeg rust gegeven om alle andere meetings zonder stress door te komen.
*Om privacy redenen is Willem niet zijn echte naam en is de man op de foto iemand anders.
©Wendela den Tonkelaar, Centrum voor Paardencoaching, 2016
