Over vertrouwen en loslaten: Hoe meer je vasthoudt hoe moeilijker je het jezelf maakt.
Tijdens de coachweek “IK met PK” in Zweden, maken we bijzondere dingen mee. Zoals deze les over vertrouwen en loslaten die we leerden tijdens een buitenrit door de ruige Zweedse natuur.
De dag begon met een prachtige buitenrit onder leiding van Anita. Het is voor mij elke keer weer geweldig om te ervaren hoe je kan vertrouwen op de paarden van de ranch op de rotsachtige, steile paden. Ze vliegen in galop de berg op en kuieren rustig in stap weer naar beneden over een steil pad waar ik te voet mijn nek nog zou breken over de rotsen en uit zou glijden in de modder van het stroompje dat over ons pad de berg af loopt.
Voordat we het bos in rijden geeft Anita eerst een uitleg over hoe de paarden hier gereden worden (voor de kenners: in western stijl). Anita vertelt waarom het belangrijk is om de teugels (dat zijn de leidsels die je in je handen hebt) los te laten. Als je de teugels los laat kan het paard zelf zijn weg zoeken over de rotsachtige ondergrond. Hou je de teugels kort dan kan het paard niet goed zien waar hij loopt en moet hij vertrouwen op jouw aanwijzingen. Maar weet jij waar het paard het best zijn voeten neer kan zetten als er links een afgrond is, voor ons rotsen die glad zijn van het mos en rechts een beekje loopt? Ik niet. “Dus”, zegt Anita, “hoe meer je los laat hoe relaxter de rit wordt. Hoe meer je vasthoudt, hoe moeilijker je het jezelf (en het paard) maakt.”
Nou, denk daar maar eens over na. Hoe vaak maak je het jezelf niet veel te moeilijk doordat je controle wil houden (de leidsels in handen wil houden)?
Wat kan je loslaten om het jezelf makkelijker te maken?
We zijn onderweg en Anita vraagt ons „Heb je vertrouwen in je paard? Durf je met je ogen dicht te rijden?”. Ze kiest (gelukkig!) een makkelijk pad voor ons uit. We rijden met onze ogen dicht. We rijden in een vreemd land, op een vreemd paard, met onze ogen dicht.
Zo voelt vertrouwen.
Als we weer terug zijn op de ranch praten we over vertrouwen. Het voelt fantastisch om met je ogen dicht te rijden en volledig vertrouwen te voelen. Een bijzondere ervaring. Hoe vaak ervaar je dit in het dagelijks leven?
We praten over vertrouwen dat vaak beschadigd is geweest. Verkeerd begrepen worden. Gebeurtenissen in het verleden waardoor je nooit geleerd hebt wat vertrouwen is. We praten over jezelf openstellen. Over de angst voor (weer) een beschadiging van je vertrouwen als je met anderen deelt hoe je je echt voelt. Wat er zich afspeelt bij jou van binnen. Hoe vreemd en gek je gedachten soms zijn. Hoe je soms overspoeld wordt door emoties zonder dat je zelf begrijpt waarom.
Durf je dit te delen met anderen? Durf je het eigenlijk wel te delen met jezelf? Durf je bij jezelf naar binnen te kijken en voldoende vertrouwen in jezelf te hebben? Vertrouwen dat je niet afgewezen zal worden door jezelf. Vertrouwen dat je niet uitgelachen zal worden door jezelf. Vertrouwen dat je door jezelf niet afgewezen zal worden maar geaccepteerd zal worden om wie je bent.
Terwijl we het hier met elkaar over hebben (met een grote doos tissues op tafel) besef ik me ineens dat het proces al begonnen is. Er wordt al gedeeld, hier op dit moment. Er is al vertrouwen, in elkaar en stukje bij beetje steeds meer in jezelf, hier op dit moment. De teugels worden al losgelaten, hier op dit moment.
Loslaten en vertrouwen, dat is wat de paarden ons vandaag leerden in de ruige Zweedse natuur. Dat is wat we meenemen naar onze ruige innerlijke belevingswereld.
Met dank aan de Sun Dance Ranch in Zweden!
©2016-2020, Wendela den Tonkelaar, Centrum voor Paardencoaching
