[Paardencoachtips] Veiligheidsregels voor paardencoaching
Veiligheid is het belangrijkste onderdeel van een coachingssessie. Als de veiligheid niet gewaarborgd kan worden is de sessie geen succes voor zowel het paard als de cliënt.
Een cliënt die zich onveilig voelt staat niet open om te leren en zichzelf te ontwikkelen. Hiermee schiet je het doel van de coaching dus voorbij. Een paard dat zich niet veilig voelt is niet in staat om goed te coachen.
Dit is niet alleen slecht voor de kwaliteit van je werk, maar ook niet eerlijk ten opzichte van het paard. Kortom, het is van groot belang om als paardencoach veel aandacht te besteden aan de veiligheid in een sessie.
Een van de manieren om dat te doen is door aan het begin van de sessie de veiligheidsregels te bespreken.
Dit doe ik zelf altijd het liefst vóórdat we naar de paarden toe gaan. Dit heeft de volgende voordelen:
- De cliënt zal beter naar de veiligheidsregels luisteren als hij niet afgeleid is door het zien van de paarden
- De cliënt voelt zich veilig doordat hij weet wat hij moet doen om het contact met het paard veilig te laten verlopen
- De coach hoeft tijdens de sessie niet meer aan de veiligheidsregels te denken, omdat deze van te voren al besproken zijn, hierdoor kan de coach zich helemaal op de sessie zelf focussen
In de video zie je hoe ik tijdens een groepstraining de veiligheidsregels bespreek. Dit doe ik aan het begin van de dag, vóórdat we naar de paarden toe gaan. (Om privacy redenen zijn de deelnemers van deze groep niet in beeld gebracht.)
©Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2024
Tijdens een bijscholing vertelde paardencoach Emma* mij over een sessie waarin haar Tinker, Finn, vrijwel de hele tijd stil bleef staan in het midden van de paddock. De sessie liep totaal niet goed en Emma hield er een slecht gevoel aan over. Ze wil meer tools krijgen om met dit soort situaties om te gaan; dat is de reden dat ze deze bijscholing volgt. Emma is een 38-jarige, sportieve vrouw uit Brabant. Naast haar parttime baan als HR-adviseur werkt ze twee dagen per week met haar twee Tinkers aan huis. Emma heeft een sterke passie voor het helpen van mensen met haar paarden, maar ze worstelt elke sessie met een knagende angst: wat als haar paarden niets laten zien? Dit gevoel van onzekerheid hangt als een schaduw over haar sessies, waardoor ze zich minder zelfverzekerd voelt als coach. Ze wil haar cliënten helpen, maar deze angst belemmert haar tijdens de sessies.
Emma zit momenteel in een vicieuze cirkel. Ze verbergt haar angst door een masker van zelfverzekerdheid op te zetten, maar diep van binnen voelt ze de spanning steeds meer opbouwen. Ze probeert dit op te lossen door elke sessie uitgebreid voor te bereiden, maar dit maakt haar eigenlijk alleen maar zenuwachtiger. Elke keer als een sessie niet verloopt zoals gepland, twijfelt ze nog meer aan zichzelf. Ze overweegt nu een warmbloed paard aan te schaffen in de hoop dat die meer signalen laat zien en het coachen makkelijker maakt. Haar man vindt dit echter geen goed idee en wijst erop dat ze al twee paarden hebben die aandacht nodig hebben. In haar hoofd blijft de gedachte malen dat ze niet goed genoeg is als paardencoach, en dit begint steeds meer invloed te krijgen op haar werk en haar plezier in de coaching.
In de bijscholing leert Emma mindfulness-technieken toe te passen. Ze ervaart meer rust en aanwezigheid tijdens haar sessies, wat haar zenuwen aanzienlijk vermindert. Het accepteren van haar onzekerheid heeft haar geholpen deze angst niet langer te zien als een vijand, maar als een natuurlijk onderdeel van het proces. Daarnaast leerde Emma om de subtiele signalen van paarden beter te observeren. Ze ontdekt dat haar Tinkers, ook als ze weinig bewegen, wel veel laten zien. Het idee van het aanschaffen van een nieuw paard verdwijnt naar de achtergrond.
Na de bijscholing gaf Emma een sessie met Finn aan een nieuwe cliënt. Dit keer stond Finn in een hoek van de paddock en leek opnieuw niet te bewegen. Maar nu zag Emma de subtiele signalen die Finn gaf: een lichte oorbeweging, een opgetrokken neus, versnelde ademhaling. Gewapend met haar nieuwe kennis en technieken wist ze precies welke werkvormen ze kon inzetten met een minder actief paard. Ze begeleidde haar cliënt om meer in contact te komen met haar eigen gevoelens. Op het moment dat de cliënt aangaf dat ze zich meer ontspannen voelde, liep Finn naar de cliënt toe en bleef rustig naast haar staan. De cliënt voelde zich gesteund door het paard en Emma voelde het plezier in haar werk weer terugkomen.
*vanwege de privacy heet Emma in werkelijkheid anders.
©Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2024
