Inchecken
“Hij raakt me steeds even aan, zie je dat?”, Ilona kijkt mij vragen aan. Ik knik, ja dat was mij ook opgevallen. Terwijl Ilona met het paard loopt, duwt hij elke paar passen even zachtjes zijn neus tegen haar arm of hand. Ilona staat dan stil, aait het paard of praat zachtjes tegen hem en loopt dan weer verder. Ik vraag Ilona hoe het voor haar is dat het paard dit bij haar doet. “Hij is onzeker en heeft behoefte aan bevestiging. Hij komt even inchecken bij mij.”, zegt ze. Dit is eigenlijk geen antwoord op mijn vraag, ze vertelt niet wat het met haar doet. Ik besluit niet door te vragen. Het patroon blijft zich herhalen. Ilona gaat geduldig en liefdevol met het paard om. Ik zie geen stress signalen bij het paard, wel blijft hij haar regelmatig even aanraken.
Als Ilona mij weer een keer passeert vraag ik haar hoe zij zich voelt. Ze staat stil, denkt diep na en zegt dan “Ik voel me wel oké, denk ik.”. Ik weet dat dit een lastige vraag is voor Ilona. Ze zit al een tijdje thuis met een burn-out. Ze is inmiddels begonnen met re-integreren en gaat een paar uurtjes per week naar haar werk. Maar ze vindt het ontzettend lastig om aan te voelen waar haar grens ligt. Ze voelt pas dat het niet goed met haar gaat als het te laat is en ze ziek op de bank ligt. Afgelopen sessies hebben we veel geoefend met contact maken met je gevoel. Als Ilona geen antwoord kan geven op de vraag hoe ze zich voelt, dan zit ze te veel in haar hoofd, weet ik nu.
Als ze weer verder loopt met het paard, zie ik dat er iets veranderd is. Ik kan nog niet precies duiden wat er anders is, maar het lijkt alsof Ilona meer in zichzelf gekeerd is. Ze praat niet meer tegen het paard en kijkt naar de grond. Als het paard weer zijn neus tegen haar hand duwt staat ze stil. Dit keer gaat ze hem niet aaien en geruststellen, maar zie ik van een afstand dat ze diep ademhaalt en even kort haar hand op haar buik legt. Het paard begint weer te lopen, een paar passen later staan ze weer stil, legt Ilona even haar hand op haar buik en lopen ze weer verder. Na een tijdje lopen ze in een rechte lijn naar mij toe. Vlak voor mij staan ze stil. “Ik ben iets nieuws aan het proberen, zag je dat? Als het paard bij mij incheckt, dan check ik ook even in bij mezelf. Ik haal diep adem, ik voel hoe mijn lichaam voelt, ik richt mijn aandacht op mezelf en het paard. Jij vroeg net hoe ik mij voelde en ik kon geen antwoord geven. Ik wist wel hoe het paard zich voelde, maar ik vergat om in te checken bij mezelf.”
We spreken af dat Ilona thuis en tijdens de re-integratie op haar werk regelmatig gaat inchecken bij zichzelf. Ze houdt altijd goed in de gaten hoe haar partner en collega’s zich voelen, maar vergeet daarbij zichzelf. Als ze zich er vaker bewust van is hoe ze zich voelt, dan kan ze eerder bijsturen als ze bijvoorbeeld geen energie meer heeft of op haar werk overvraagd wordt. Dat zal de re-integratie succesvoller maken en de kans op terugval kleiner.
*Dit is niet haar echte naam.
©Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2024
