Goldy, het vergeten coachpaard
De dag voor de coaching had ik met mijn collega besproken welke paarden ik de volgende dag nodig zou hebben. Aangezien de grote kudde vrij in een ‘paddock paradise’ leeft, is het wel handig als de paarden die we in de sessies nodig hebben op tijd uit de kudde gehaald worden en klaarstaan bij de paddock waar de coaching plaatsvindt.
We maken altijd een lijstje waarop meer paarden staan dan we nodig hebben en ter plekke bekijken we dan welke paarden er mee willen werken en welke niet.
Mijn collega vroeg welke paarden ik in gedachte had voor de eerste sessie van de dag. De cliënt deed een traject bij mij en dit was de vierde sessie. Ik wilde dit keer graag Ukkie, de shetlander, gebruiken. Zijn beste vriendinnetje is een tinker. Beide zijn heel goede coachpaarden. Dus ik zei tegen mijn collega „Haal ze allebei maar op, dan kijken we morgen wie van hun twee aan de sessie mee wil werken.”
Vanochtend werd ik wakker en ik dacht „We zijn Goldy vergeten. Goldy hoort er ook bij.”. Ukkie is heel lang hengst geweest. Nu heeft hij binnen de kudde zijn eigen mini harem, bestaande uit de Tinkermerrie en Goldy, een Haflinger.
Nou heb ik Goldy al meerdere malen getest voor de coaching en ze wilde elke keer niet aan de sessies meewerken. Ik had het idee dat ze zelf niet genoeg in balans is (op mentaal vlak) om anderen te kunnen helpen. Maar ik vond het ook geen fijn idee dat twee paarden uit deze mini kudde de hele ochtend met ons bezig zouden zijn en Goldy dan „alleen” achter zou blijven. Dus vanochtend hebben we ze toch maar alle drie opgehaald.
Op het moment dat de coachingsessie begon stond het drietal gezamenlijk in de grote rijbak in een hoekje gras te eten. We besloten om eerst maar eens met alle drie de paarden kennis te maken en te kijken welk paard mee wilde werken aan de coaching.
De cliënt liep op de paarden af en ging rustig contact met ze maken. Ze bleef heel lang bij Goldy staan en Goldy bleef rustig bij haar staan. Dat Goldy niet wegliep vond ik al opvallend want ik dacht dat ze, zodra het over een coaching zou gaan, meteen weg zou lopen. Ze had alle ruimte om weg te gaan en toch bleef ze staan.
Ondanks dat ze daar samen zo stonden hadden ze voor mijn gevoel niet echt contact met elkaar. Ik vroeg hoe dat kwam. „Tsja” zei ze „ik kan Goldy eigenlijk niet echt zien, er hangen zo veel manen voor haar ogen, ik probeer haar manen aan de kant te doen maar het lijkt wel alsof ze niet gezien wil worden.”
Nou had ik het met haar al meerdere keren gehad over delen van jezelf die niet gezien mogen worden. Ik denk dat iedereen deze delen wel in zich heeft. Vaak zijn het negatieve gevoelens of nare herinneringen die je liever niet aan wil gaan. Het is fijner om ze niet te zien of om ze te negeren. En toch zijn ze er…
Op het moment dat we het met elkaar hier over hadden begon Goldy ineens wel contact te zoeken met de vrouw die al een tijdje tegenover haar stond. Ze begon tegen haar buik te duwen, in haar jas te happen, in haar handen te duwen en zo ging ze maar door.
Processen die zich binnen in je afspelen, zoals gevoelens, gedachten en herinneringen, kunnen soms heel opdringerig zijn. Hoe minder ze „gezien” mogen worden, hoe meer ze zich opdringen. Je kan ze niet wegduwen, ze laten zich niet wegduwen. Het lijkt wel alsof ze hier alleen maar sterker van worden. Ze houden je ’s nachts wakker. Ze leiden je af van de dingen die er echt toe doen. Het kost je heel veel energie.
In plaats van wegduwen of negeren, kan je ook iets anders doen. Dit is wat Goldy liet zien. Je kan ook bewust wél aandacht geven aan dat deel van jezelf dat niet gezien mag worden. Liefdevolle aandacht.
Je hoeft er niets aan te veranderen. Het is zoals het is. We willen Goldy ook niet veranderen, ze is goed zoals ze is. Soms doet ze mee met de coaching, meestal niet. En dat is prima. Als we haar maar niet negeren, niet wegduwen en niet proberen te vermijden. Want als het wél echt ertoe doet, dan is haar inbreng heel waardevol.
Goldy liet vandaag heel mooi zien wat er gebeurt als een deel van jezelf niet gezien mag worden. Hierdoor hadden we daarna een hele interessante en waardevolle sessie. Wat was ik blij dat we haar die ochtend tóch opgehaald hadden!
*Vanwege de privacy zijn persoonlijke details fictief gemaakt. Het paard op de foto is een ander paard.
©2016-2020, Wendela den Tonkelaar, Centrum voor Paardencoaching