Gedachtentrein
Een vriendin van mij heeft haar paarden op een landje aan een spoorlijn staan. Het is een drukke spoorlijn waar intercity’s luidruchtig voorbij razen.
Ik weet nog goed dat ik met mijn eigen onverschrokken fjord voor het eerst een intercity trein tegenkwam tijdens een buitenrit op vreemd terrein. Fjordlief schrok zich een ongeluk en de rest van het pad langs de spoorlijn keek ik steeds angstvallig om me heen of er nog een trein zou komen (wat gelukkig niet gebeurde).
Toen ik bij die vriendin op bezoek was viel het mij op hoe de paarden reageerden op de treinen die daar langskwamen.
Niet.
Ze reageerden er helemaal niet op. Ze gingen gewoon verder met hun dagelijkse bezigheden.
“Natuurlijk reageren ze niet,” zei mijn vriendin. “Ze staan al een paar jaar dag en nacht bij een spoorlijn waar vier treinen per uur overheen rijden. Stel dat ze daar altijd op zouden reageren, dan zouden ze nu allang overspannen zijn.”
Het is mooi om te zien hoe paarden omgaan met zo iets onnatuurlijks als een trein. Paarden zijn patroondieren, ze hebben heel snel door hoe patronen in elkaar zitten. Na het passeren van een paar treinen hebben ze door dat elke trein op een angstaanjagende manier aankomt, maar dan ook vanzelf weer verdwijnt.
De treinen komen en gaan.
Geen enkele trein stapt van het spoor af om een hapje paard te nemen. Er is dus voor de paarden geen reden om zich hier over op te winden.
Als je dat wel zou doen, verspil je energie die je beter kan gebruiken voor echt belangrijke zaken. In het geval van de paarden van mijn vriendin zijn dat eten, spelen en soms een stukje de baas op je rug meedragen omdat ze daar zo blij van wordt.
Dit zette mij aan het denken. Hoeveel energie verspillen wij mensen door ons onnodig druk te maken over treinen?
Treinen waar veel mensen last van hebben zijn de gedachtentreinen in hun hoofd. De gedachtes die steeds maar doorgaan. Het houdt nooit op. Zelfs ’s avonds als je in bed ligt gaat je hoofd maar door. Juist ’s avonds als je in bed ligt. Je wordt er soms doodmoe van. Herken je dat?
Gedachten zijn net als de treinen die langs het weiland van de paarden rijden. Sommige gedachtentreinen zijn mooi, andere zijn lelijk, sommige zijn snel voorbij, andere rijden heel langzaam, sommige komen maar één keer langs, andere vier keer per uur.
Er zitten gedachtentreinen bij die zo veel lawaai maken en zo angstaanjagend zijn dat je ze liever nooit meer zou zien. Ook deze treinen gaan voorbij. Er zitten gedachtentreinen bij die zo mooi zijn dat je ze graag bij je zou willen houden. Ook deze treinen gaan voorbij.
Je kan er heel veel energie in steken om je op te winden over je gedachten. Je kan er bang voor worden, voor wegrennen, boos over worden, etc. Dit doen we allemaal wel eens. Jij bent vast geen uitzondering.
Je steekt er energie in die je eigenlijk beter voor andere dingen zou kunnen gebruiken. Dingen die écht belangrijk voor je zijn. Net als de paarden dat doen. Ze verspillen geen energie meer aan het reageren op de treinen. Ze besteden hun energie aan eten, plezier maken en anderen een glimlach bezorgen.
Zou het niet mooi zijn als jij dat ook zou kunnen doen?
Kortom, gedachten komen en gaan, net als treinen. Je kan heel veel energie stoppen in het reageren op je gedachten, maar dat is verspilde energie, de gedachten blijven toch dagelijks komen en gaan, net als de treinen. Mooier is het om, net als de paarden, je energie te stoppen in dingen die echt belangrijk voor je zijn.
ⓒ Wendela den Tonkelaar, CVPC, 2015-2020